من غلام ادب عباسم...

 

 

گر نخیزی تو زجا، کار ِحسین سخت تر است
نگران حَرَمَم ، آبرویم در خطر است

                                    قامتِ خم شده را هر که ببیند گوید:
                                    بی علمدار شده  دستِ حسین بر کمر است

داغ اکبر رمق از زانوی من بُرد ولی
بی برادر شدن از داغ پسر سخت تر است

                                  دست از جنگ کشیدند و به من میخندند
                                  تو که باشی به بَرَم باز دلم گرم تر است

نیزه زار آمده ام یا تو پُر از نیزه شدی؟
چو ملائک بدنت پُر شده از بال و پر است

                                 پیش ِ من با سر مُنشَق شده تعظیم نکن
                                 که خدا هم ز وفاداری تو با خبر است

علقمه پر شده از عطر ِ گل ِ یاس، بگو
مادرم بوده کنارت که حسین بی خبر است؟

                                 به تو از فاصله ی یک قدمی تیر زدند
                                 قد و بالایِ رَسا هم سببِ دردسر است

اصغر از هلهله کردن بدنش میلرزد
گر بداند که تو هستی کمی آرام تر است

                                 تیر باران که شدی یادِ حسن افتادم
                                 دستت افتاده ز تن، فرق تو شق القمر است

وعده ی ما به نوک نیزه به هر شهر و دیار
که به دنبال سرت خواهرمان رهسپر است