صرفا برای کمی کمتر کردن غربت امام زمانمان...
صرفا برای کمی کم کردنه غربته امام زمانمان...
به روضه های حسین که میرویم اشک میریزیمو سینه میزنیم،و لعنت میفرستیم بر کوفیان و مردمان آن زمان...
حال خودمان کجاییم؟؟
یادمان رفته آقایمان،مولایمان،اماممان منتظره دعای ماست،منتظره بیعت ما با خودش است...
گوش هایمان کر شده و نمیشنویم صدای هل من ناصر ینصرنی آقا را...
آقاجان بی معرفتیم...بی معرفتیم چون هنگامه گناه میخندیمو نمیدانیم تو داری اشک میریزی برایمان.
نمیدانیم بعد از هر گناهمان قنوت میگیری و با اشک از خدا طلب عفو میکنی برایمان...
آن وقت ما حتی زورمان می آید بعد از هرصلوات (و عجل فرجهم)بگوییم!!!!چه برسد به دعا برای ظهورت...
اگر برای حسین اشک ریختیمو به صدای مولایمان که حاضر است گوش ندادیم آن اشک هم قبول نیست....
این روزها همه غریبند...
خدا غریب است...
صاحب زمان غریب است...
یادگاری مادر غریب است...
دوستداران خدا غریبند و...
نگذاریم یکبار دیگر حسین فریاد بزند(آیا کسی هست مرا یاری کند؟) و هیچکس جواب ندهد.
